Poëzie in mijn gedachten
MIJN TIJD IS GEKOMEN

Morgen zeg ik het goudhaantje, de veldleeuwerik, de majestueuze valk, allemaal vaarwel.
Zeg mijn vaarwel tegen het zwarte spul, glinsterende rivieren, de palethemel van de schilder.
Ik laat de vlek van een traan op het bloedende hart van mijn moeder,
Gooi een kiezelsteen in de machtige branding, snijd een pad door donkere bergen.
Achttien nu, de weg van dromen roept me al een tijdje.
Morgen ga ik naar het oosten van het westen, om liefde te zoeken en al het beste.
Ik laat dit Emerald Isle achter; Ik zal mijn hart een tijdje achterlaten.
Ik laat de huilende banshee, de pooka's en de changelings achter,
Die bedrieger St Patrick, Fin MacCool, het spul van mythen en legendes allemaal.
Ik zal afscheid nemen van tattees en kool, een kus geven aan de koning der vissen.
Morgen steek ik de Ierse Zee over, ik sluit mijn ogen en droom van jou.
Geniet van de machtige spray op mijn gezicht, bid tot God om zijn liefde en genade.
Ik neem het vogelgezang, de gekte, de herinneringen van mijn geest.
De liefde van een familie achtergelaten.
Fluister een zegen tegen de klaver, zoek regenbogen naar een pot met goud,
Vul zes jonge hoofden met verhalen uit mijn verleden, altijd liefdevol, voor altijd stoutmoedig.

quarterArtboard 3 copy

Illusie van de vrije wil

Boomtoppen afgestoft blousy, watten wit.

Ogen getint, hemels zoekend, door gevlekt licht.

Een korenbloemtint, ginds gesmolten, vurig helder.

Een kind geboren, betoverend, vrij van angst.

Het wonder van de natuur, met juwelen getooid, een moederband.

**

De hebzucht van de mens, zijn elixer, grenzeloos, de voorhoede van zijn geest.

Handen corrupt, giftig, alleen geschud door dwazen.

Uitgehongerde geesten overgelaten aan het verspillen.

Rivieren worden rood, bezaaid, gebroken dromen volgen hun loop.

Zieke zeeën brullen van woede, kwik ontketend.

**

Breekbare geesten, verzwakt, de laatste vestibule onaangeboord.

De heerszuchtige regering verveelt het fragiele geweten.

De stille opbrengst, de machtige plundering en de kloof.

Het onschuldige kind zoekt in de ogen van zijn moeder, weerspiegelt hun verlegenheid.

Blind akkoord, maakt de illusie compleet.



Rode Dame



Red Lady, fijne dame, ontkleed, blootgelegd

Rode dame, fijne dame, je schoonheid dwingt me om te staren

Werp je liggend aan de lijzijde in de schaduw

Je zonovergoten frame, zo dichtbij terwijl ik baadde

Met de hand uitgekleed, een slip, een tuimel

Was ik te verwend, was jij te nederig?

Regaled, mijn innerlijk oog gevuld met lichaamsporselein wit

Hoewel ik wilde slapen in het donker van de nacht

Verliefd, in de steek gelaten, in het diepe gegooid

Majestueus, je sensuele vorm die ik graag wil behouden.

Kom de ochtend, ik zal een streepje naar uw stuurboordzijde snijden

Schuif uw ligplaats uit om het opkomende tij te ontmoeten

Beklim de hoofdmast, laat je ontwaken uit je slaap

Ontvouw je rode jurk, zie je prachtige wonder

Knip de touwen los, trek het anker op

Zoek de wind zoek de donder op

Overstag en gijpen, de dans versnelt Rol de branding, onze lichamen verstijven

Houd het roer stevig vast, houd de giek stevig vast

Vanavond baden we onder een lichtgevende maan

Mijn, fijne dame, Rode dame!











Share by: